Razia Barsatie
Razia Barsatie (1982, Suriname) woont en werkt in Amsterdam en Paramaribo.
Razia Barsatie studeerde in Suriname aan de Nola Hatterman academie en vervolgde haar opleiding aan de Gerrit Rietveld academie en de Rijksakademie in Amsterdam. In haar werk gebruikt zij vaak pigmenten van kruiden en specerijen, zoals bleek tijdens de eindpresentatie op de Rijksakademie in 2022 waar haar presentatie al van een afstand was te ruiken. Zij had een grote ruimtelijke installatie gemaakt die was bedekt met een mix van oranjekleurige specerijen: kurkuma, chilipeper en masala. Via geur creëerde zij zo een “beschermende en troostende” sfeer die herinneringen oproept, aldus de kunstenaar. Zij wil met haar werk bepaalde gevoelens visualiseren die vaak niet bespreekbaar zijn in de Hindoestaanse cultuur waarin ze is opgegroeid.
Sinds 2013 experimenteert Barsatie met planten en kruiden, met het doel om biologische materialen te ontwikkelen waarmee zij kan tekenen of installaties maken. Behalve specerijen gebruikt ze ook het zetmeel uit de cassavewortel (tapioca) om twee- en driedimensionale objecten te maken. Het zijn semi-transparante objecten die fragiel ogen en die doen denken aan menselijke huid.
Barsatie initieerde in 2022 het collectief Un Prati a Patu (CUPP) dat erop gericht is kennis en ervaringen op het gebied van ecologische en lokale materialen tussen kunstenaars in Suriname en Nederland uit te wisselen. Het publiceerde in 2023 een mooie publicatie over hun bevindingen.
Op dit moment is het werk ‘Labyrinth Within’ van haar te zien, dat zij samen met Sarojini Lewis ontwikkelde voor de tentoonstelling ‘Een Lekkere Dood’ in het Amsterdamse Uitvaart Museum Tot Zover. Het gaat over het innerlijk labyrint in relatie met hun Hindoestaans Surinaamse cultuur. Komende zomer gaat zij naar Kumasi in Ghana voor een artist-in-residency. Maar voor die tijd zal zij een nieuw werk installeren in het Belmonte Arboretum.
Voor de 12e editie van Beelden op de Berg ging Barsatie op zoek naar materialen die weer en wind kunnen trotseren. Het thema van de tentoonstelling – decolonising botany - inspireerde haar om een installatie te maken over de complexe historische verbondenheid van Nederland en Suriname. Als voormalige kolonie werd Suriname eeuwenlang uitgebuit als wingewest. Onder de titel ‘Gift of a Root’ (a cultural connection through plants) wil zij de natuurlijke grondstoffen van Suriname over het voetlicht brengen waarmee Nederland zich verrijkt heeft. Haar installatie wordt overdekt met een netwerk van wortels dat symbool staat voor de koloniale verbinding.