De interventie op de tentoonstelling Exoten is tot stand gekomen door het handelen van de kunstenaar, net zoals de konijnen die door de kolonisten in Australië werden uitgezet. Het kunstwerk van Heidi Linck vestigt zich als een exoot in het landschap van het Belmonte Arboretum. Tussen de bomen, heesters, paden en grasvelden blijft het een vreemde eend in de bijt. Maar na verloop van tijd worden sporen van verstoring en verval zichtbaar op de zwarte en witte vlakken. Zo ontstaat een wisselwerking tussen deze exoot en de omgeving. Hannah Boogaard legt ons de vraag voor: Wanneer is een exoot geen exoot meer?

Heidi Linck laat zich inspireren door de ruimtes die aantreft. Ze maakt tekeningen met Oost-Indische inkt, waarin fragmenten van diverse ruimtes met elkaar worden vermengd. In haar ruimtelijk werk voegt ze geen kunstwerk toe, maar wil ze de ruimte zelf tot een betreedbaar kunstwerk transformeren. Zo krijgen vergeten of verlaten plekken een nieuwe betekenis. Linck: Ik wil ruimte scheppen voor ‘nog ongedachte gedachten, mooie en lelijke, niet alleen in de fysieke openbare ruimte maar ook mentaal.