Op een open plek in het bos liet Buisman stapels snoeihout deponeren. Hiermee construeerde hij een driehoek, een cirkel en een vierkant. Ze passen in zijn reeks van Ourobouros-werken – de slang die zichzelf in de staart bijt. De Ourobouros staat voor de cyclische herhaling van dood en wedergeboorte. Het is het symbool bij uitstek voor het tentoonstellingsthema ‘eeuwige verjonging’. Buisman nam ook in 1982 en 1985 al deel aan Beelden op de Berg. Zijn terugkeer naar de tentoonstelling is op zichzelf al een vorm van eeuwige verjonging.

Buisman onderzoekt groei- en bloeiprocessen van planten. Groei ziet hij als een ‘sculpturale gebeurtenis’. Hij manipuleert de natuur door planten in een vorm te dwingen of ze tot wildgroei te stimuleren. In zijn ‘groeiprojecten’ liet hij wilgentakken in verschillende vormen uitlopen. Vaak gebruikt hij de spiraalvorm – het symbool van levenskracht en een verwijzing naar de cyclus van leven en dood.