Zomersneeuw

Duur 17 juni–23 september 2018

Locatie Belmonte Arboretum en Campus Wageningen (Artists in Residence)

Curator Flos Wildschut

Deelnemende kunstenaars Sjoerd Buisman, Stéphane Cauchy, Karin van Dam, William Engelen, Lizan Freijsen, Anne Geene, Nico Parlevliet, René Roeten, Tanja Smeets, Aeneas Wilder

Aantal kunstwerken 10

Educatief programma Levensboomproject voor basisscholen Wageningen en Bennekom, Curatorsprogramma voor leerlingen Pantarijn Scholengemeenschap en cliënten Odensehuis Wageningen, Presentaties levensboomproject in de bblthk, Studium Generale en rondleidingen, Lezing René ten Bosch in de bblthk: 'Geboorte, groei en sterven'.

Fotografie Guy Ackermans

Zomersneeuw 2018 viel samen met het eeuwfeest van de universiteit van Wageningen. Het zich steeds vernieuwende wetenschappelijke onderzoek bracht het bestuur van Beelden op de Berg tot het thema ‘eeuwige verjonging’ – maar dan bedoeld als inspiratie voor nieuwe ontwikkelingen op het gebied van kunst en cultuur. Curator Flos Wildschut wijst erop dat verjonging niet zonder veroudering kan. Groei kan niet zonder afbraak. Het gaat in feite om cyclische processen die de motor zijn van ons ecosysteem. Een klassiek symbool voor deze eeuwige verjonging – een cyclus zonder begin of einde - is de ouroboros, de slang of draak die in zijn eigen staart bijt. Een ander beeld is de cirkel, die staat voor heelheid en oneindigheid.

Wildschut gaf aan de tentoonstelling de titel Zomersneeuw mee. Deze metafoor voor eeuwige verjonging verwijst naar het fenomeen van eendagsvliegen (haften) die zich ontpoppen op een warme zomerse avond. Na een bruidsvlucht, paring en het leggen van eitjes is hun leven volbracht. De volgende ochtend bedekken hun tere lijkjes als zomersneeuw de bodem. Voortplanting en vergankelijkheid samengebald in enkele uren.

Wildschut zegt zelf over de tentoonstelling: “De kunstenaars in Zomersneeuw geven met hun werk elk een eigen visie op het thema. Ze maken daarbij gebruik van de natuur zelf of nemen deze als uitgangspunt. De verschillende werkwijzen en de toepassing van uiteenlopende materialen leveren een gevarieerde tentoonstelling op, die het thema steeds weer vanuit een ander perspectief beziet. De kunstenaars maken transformatieprocessen op een poëtische manier zichtbaar en hoorbaar en laten zien dat tijd een relatief begrip is. Ze schotelen ons de soms vernietigende, maar tegelijkertijd fascinerende oerkracht van de natuur voor en confronteren ons met de cyclus van leven en dood. Zij doen ons beseffen dat verval en dood niet alleen onderdeel van het leven zijn, maar van een groter natuurlijk proces van transformaties, waaruit we schoonheid kunnen putten.”