Een grote sculptuur van piepschuim op twee meter hoge palen – zodat je eronder door kunt lopen - laat hij ‘zweven’ in de uiterwaarden. Vanuit de onderkant zijn drie ruimtes te zien die door het licht van boven een verheven sfeer van een kapel oproepen. Een van de ruimtes is ingericht als bibliotheek, gevild met exemplaren van National Geographic, dat hij associeert met het eenzijdig beeld dat de westerse wereld heeft van primitieve culturen en de ongerepte natuur. Een andere is gevuld met gedroogde planten waarmee Speakman de vooruitgang plaatst tegenover de spiritualiteit. In zijn installatie op deze bewuste plek contrasteert de kuntmatigheid van het piepschuim met de natuurlijke omgeving van het landschap. 

William Speakman studeerde aan de Grafische School in Eindhoven en Akademie St. Joost in Breda. Zijn installaties zijn opgebouwd uit zowel natuurlijke als artificiële materialen en doen een beroep op alle zintuigen. Hiermee begeeft zijn werk zich op het snijvlak van het private en publieke leven. De veelheid van culturele en politieke referenties die in het werk te vinden zijn worden door Speakman aan elkaar gekoppeld in vrije associaties die de realiteit van de situatie overstijgen en een onverwachte psycho-fysieke ervaring opleveren. De installaties staan op zichzelf, maar zijn tegelijkertijd onderdeel van hun omgeving. Zo plaatste hij een hennepkwekerij in museum de Beyerd in Breda en deed hij een performance in een duikcabine.