in musée des beaux arts, musée des beaux arbres presenteert herman de vries twee proefvelden uitgesneden in de gazons: een veld met 32 tarwesoorten en een veld met olievlas (‘het  blauwe veld”).  tarwe ontstond in een duizenden jaren durend cultiveringsproces.

in  “t a r w e” toont de vries de transformatie van natuur naar cultuur. “ v l a s”, eveneens een oud cultuurgewas, is, als het in bloei staat, van een betoverend blauw “het  blauwe  veld”. een kleine trance volgens herman de vries. een derde werk is ‘speer  neben   alte  eiche”. het is een ode aan de zomereik in belmonte arboretum. hier laat de vries ons vrij de zin te vinden. 

herman de vries volgde in 1949-1951 een opleiding als plantenkundige aan de rijkstuinbouwschool in hoorn. het werk van herman de vries is gebaseerd op een klein aantal terugkerende uitgangspunten: de leegte, de toevallige werkelijkheid en de verhouding tussen mens en werkelijkheid. de primaire werkelijkheid is volgens de vries de natuur. cultuur is de menselijke werkelijkheid die volgens de vries altijd terug te voeren is op de natuur. de mens dient zich volgens de vries uiterst terughoudend op te stellen. ook wijst de vries met zijn werk op het dreigende verlies van kennis over de heilzame werking van planten en hun voedingsstoffen.