In musée des beaux arts – musée des beaux arbres lijkt Bernd Lohaus met het naast elkaar plaatsen van de verschillende houten elementen en de onderlinge verhoudingen die ze hierdoor verkrijgen de interpretatie van zijn ‘Keine Erwartung’ (Geen verwachting) bij de toeschouwer te leggen. Hiermee benadrukt hij de eenzaamheid van de peinzende toeschouwer en de eenzaamheid van het kunstwerk. De houten balken gedragen zich als mensen. Een belangrijk aspect van het werk van Lohaus is zijn eigen mentale en fysieke worsteling met de zware houten balken.

Bernd Lohaus studeerde van 1963 tot 1966 aan de Kunstacademie Düsseldorf, waar zijn mentor Joseph Beuys was. Hij woont en werkt in Antwerpen. Lohaus werkt meestal met hout dat hij vindt langs de Schelde of in de haven; materiaal dat dus al een leven achter de rug heeft. Op het gevonden hout voert Lohaus slechts kleine ingrepen uit zoals het aanbrengen van korte teksten. Het zijn vooral voorzetsels, voegwoorden en voornaamwoorden, enz. en altijd in het Duits. De woorden verwijzen altijd naar tegengestelde begrippen naar de afstand mensen en dingen. Met zijn werk wil Lohaus de relatie onderzoeken tussen 'ik' en 'jij', tussen de kunstenaar, de toeschouwer en het kunstwerk, maar ook tussen mensen onderling. Zijn materialen hebben iets puurs, iets natuurlijks, iets van het leven zelf.