‘De watergeest‘ is een mytisch dier. Als iemand verdrinkt is er een goede kans dat hij/zij niet dood is maar slechts is ontvoerd door de watergeest. Als familie en vrienden van de verdwenen persoon kans zien om gedurende drie maanden geen traan te laten, dan zal de watergeest de verdronken persoon terugsturen’.

Zijn beeldhouwwerk ontstaat met een idee waar hij vervolgens een stuk steen bij zoekt. Soms moest hij echter door de vorm van de steen zijn oorspronkelijk plan loslaten. Stilistisch is hij een van de meest toonaangevende Zimbabweaanse beeldhouwers. Damian Manuhwa's werk omvat een grote verscheidenheid aan onderwerpen, waaronder sociale kwesties die van invloed zijn op de hedendaagse Zimbabweaanse samenleving. 

Damian Manuhwa groeit op in het Rusape-district; hij behoort tot de Manyika. Op jonge leeftijd leert zijn vader hem houtsnijden. In 1970 gaat hij voor twee jaar naar de National Gallery workshops in Harare. Hier experimenteert hij met zowel hout als steen. Hij is van 1973 tot 1980 buschauffeur omdat hij niet kan leven van het beeldhouwen. 

Na de onafhankelijkheid van Zimbabwe in 1980 richt hij zich volledig op het beeldhouwen. In 1987 is hij een tijd in Oregon (VS) om workshops te geven. Zijn werk is te zien in tal van groepstentoonstellingen in de Verenigde Staten, Europa en het Verenigd Koninkrijk en onder andere in de permanente collectie van het Museum van Modern Art, New York.