Pjotr Müller baseert zijn werken op een samenstelling van architectuur, autonome sculptuur en landschapskunst. Zijn eerste werken waren afstandelijke hardstenen bouwsels geïnspireerd op basale bouwwerken. Latere werken nodigen dan ook de toeschouwer uit onderdeel te worden van het kunstwerk.

Müllers sculptuurbouwsels zijn functieloos. Ze zijn ontworpen als vervreemdende beeldelementen en zijn meestal gemaakt voor een specifieke locatie. Het bouwen van beelden impliceert het denken in vormen. Daardoor kan Müller zich inconsequenties en eigenzinnigheden veroorloven die voor architecten taboe zijn.

Pjotr Müller leert van zijn vader, die steenhouwer is, het hakken en schuren. Na een korte studieperiode bouwkunde aan de Technische Universiteit in Delft volgt hij de opleiding tot beeldhouwer aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Daarna, tot 1971, studeert Müller aan de Accademia di Belle Arti e Liceo Artistico in Florence, waar hij begeleid wordt door Henry Moore en Oscar Gallo.