Loes van der Horst maakt aanvankelijk van diverse materialen geweven werk, eerst in het platte vlak en vanaf 1973 driedimensionaal. In 1969 exposeert ze op de Biennale de la Tapisserie in Lausanne als eerste een met polypropeen geweven werk. In 1981 stopt ze met weven, daarna maakt ze alleen nog ruimtelijke werken met materialen als staal, zink en polyester.

Zij zegt over gearceerd vlak: ‘Zoals een tekenaar of graveur een bepaald gedeelte van zijn tekening of plaat arceert om het donkerder of lichter te maken, zo behandel ik, in dit geval, een plek in de natuur.  De ‘romantische’ eikenbomen en mijn herinnering aan de prenten van Gustave Doré hebben mij geholpen.’

Loes van der Horst wordt opgeleid aan de Kunstgewerbeschule in Wenen (1935-1938) en de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1938-1941).