David van de Kop werkt, in navolging van zijn leermeester Carel Visser, in zijn vroege werk vooral met staal. Het werk uit die tijd is vooral constructivistisch te noemen. Zelf noemt hij deze werken 'kaderbepalingen'. In de jaren zeventig breekt hij met zijn eerdere constructivistische werk en werkt hij in toenemende mate met klei, waarvan hij grote keramische beeldhouwwerken maakte in heldere kleuren. De grote plasticiteit van klei gaf hem de mogelijkheid speelser, intuïtiever en organischer vorm te geven.

Van de Kop studeert van 1956 tot 1961 bij onder anderen Carel Visser beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Academie van Schone Kunsten in Warschau. Van 1968 tot 1981 is Van de Kop docent aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch en van 1981 tot 1987 heeft hij de leiding over de beeldhouwafdeling van het postacademische instituut de Jan van Eyck Academie in Maastricht.